ପଥୁରିଆ ସାହିରେ ଛାଡି ଆସିଥିବା ସ୍ମୃତିରୁ କିଛି (ବାହାଘର ପରେ ପ୍ରଥମ ଉପହାର ସୁଧାଂଶୁଙ୍କ ଠାରୁ )
ଲେଖିକା: GFPSP (Girl From Pathuria Sahi Puri)…
ସ୍କୁଲ କୁ ନୂଆ ପିଲା ଆସିଲେ ସମସ୍ତେ ତାକୁ ବହୁତ ଆଦର କରନ୍ତି।
ସମସ୍ତେ ତା ସଂଗେ କଥା ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି। ସେମିତି ଓଡ଼ିଆ ରେ ଫେସ ବୁକ ରେ ପୋଷ୍ଟ କରିବା ଦିଗରେ ମୁଁ ନୂଆ। ସମସ୍ତେ ଫ୍ରେନ୍ଡ request ପଠଉଛନ୍ତି। ❤️🙏🌺💕emoji ସବୁ ଲାଗେଇ କମେଣ୍ଟ ଦଉଛନ୍ତି। ଭାବିଲି ଏଇନେ ମୋ ଲେଖା ଗୁଡିକୁ ପୋଷ୍ଟ କରିଦେବି । ପରେ novalty ପଳେଇଵା ପରେ ଆଉ କେହି emoji ଟିଏ ବି ଦେବେନି।ମୋ ବାହାଘର ବିଷୟତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣେଇ ଦେଇଛି । ଜଲ୍ଦି ଜଲ୍ଦି ଦୁଇ ସପ୍ତାହ ଭିତରେ ବାହାଘର ହୋଇଗଲା।ଆମ ଆଡ଼ ପରମ୍ପରା ଭାବେ।ମୁଁ ବାହା ଘର ପର ଦିନ ଶାଶୁ ଘରକୁ ଆସିଲି। ବିଦାଇ ବେଳେ ସମସ୍ତେ ମତେ ଧରି କାନ୍ଦିଲେ। ମୁଁ ବି କାନ୍ଦିଲି।ଭାଉଜ କହିଲେ ନାନୀ ଘରତ କେତେ ଥର ଯାଇଛ ପିଲାବେଳେ । କିଛି ଅସୁବିଧା ହବନି।ଯାହା ଦରକାର ନାନୀକୁ କହିବ ।ଶାଶୁ ତ ନାହାନ୍ତି ଯେ ଖୁଣିବେ। କିଛି ଦିନପରେ ତୁମେତ ସୁଧନୄଶୁଙ୍କ ସାଂଗେ ତାଂକ ଚାକିରୀ ଜାଗାକୁ ଯିବ ଭାରି।
ମୂଁ ବି ମୋ ରାଗ ଭୁଲି ଖୁସି ହେଲି ଯେ ଅଲ୍ପ ଦିନ ପରେ ମୁଁ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କ ସାଂଗେ ତାଂକ କାମ ଜାଗାକୁ ଯିବି। ଆମେ ବୁଲିଜିବୁ ଏକାଠି, ସିନେମା ଯିବୁ। କିଏ ଜାଣିଚି ମୁଁ କଲେଜ ବି ଯାଇପାରେ। ବାପାଙ୍କ ଗୋଡ଼ ଛୁଇଁ ବିଦାୟୀ ଆଣିଲା ବେଳେ ଭାରି ଜୋରରେ କାନ୍ଦିଲି। ବୋଉ ନଥିବା ଯୋଗୁ ବାପା ମୋର ସବୁ ଥିଲେ। ପିଲା ଦିନେ ଗାଧେଇ ଦେବାଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ମୋର ବହିରେ ମଲାଟ ମଡାଇ ଦେବା ସିଏ କରି ଦେଉ ଥିଲେ। ଗଣିତ, ସଂସ୍କୃତ subject ସେ ମତେ ପଢ଼େଇ ଦିଅନ୍ତି। ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଗଣିତ ଆଉ ସଂସ୍କୃତରେ ଭଲ ନମ୍ବର ଆଣେ। ବାପା ବି ମତେ କୁଣ୍ଢେଇ କାନ୍ଦିଲେ । ସୁଧାଂଶୁ ନମସ୍କାର କଲାବେଳେ ତାଙ୍କ ହାତ ଧରି ବାପା କହିଲେ ମା ଛେଉଣ୍ଡ ପିଲା ବୋଲି ତାର ବାହାଘର କରିଦେଲି ମୋ ବୟସ କୁ ଦେଖି। ପଢ଼ାରେ ତାର ଭାରି ମନ। ତାକୁ କୋନମତେ ବି .ଏ ଟା ପଢ଼େଇ ଦବ। ପ୍ରାଇଭେଟ ରେ ପଢି ସେ ପରିକ୍ଷ୍ୟା ଦେଇ ପାରିବ।
ବାପାଙ୍କ କାନ୍ଦ ଦେଖି ସବୁ ବନ୍ଧୁ, ବାନ୍ଧବ ମାନେ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଗଡେଇଲେ।ଆମ ସାହିର ବୁଢ଼ୀ ବିଧବା ଓ ବୟସ୍କ ଲୋକମାନେ ଆସି ମତେ ଧରି କାନ୍ଦିଲେ।ଭାଇନା କହିଲେ, ଡେରି କରନି ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇଯିବ। ମୁଁ , ସୁଧାଂଶୁ ଆଉ ଭାଇନା ଗାଡ଼ିରେ ବସିଲୁ। ବାପା ଗାଡିର ବ୍ୟବସ୍ତା କରିଥିଲେ।
ଆମେ ଗାଁ ରେ ୪ ଦିନ ରହିଲୁ। ମୋ ଦିଅରଙ୍କର ବି ସେଇ ଦିନ ବାହାଘର ହୋଇଥିଲା। ସିଏ ମୋ ସାଙ୍ଗ ଉମାକୁ ବାହା ହୋଇଥିଲେ । ସେଇ ୪ ଦିନ ଗାଁ ରେ ଆମର ସମୟ ଭଲରେ କଟିଲା। ନାନୀ ମୋର ବଡ଼ ଯା। ଦିଅରଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ମୋ ସାଙ୍ଗ। ସେଠି ଆମର ଚତୁର୍ଥୀ କାମ ହେଲା।ସେଦିନ ପ୍ରଥମ କରି ମୁଁ ଓ ସୁଧାଂଶୁ ଗୋଟିଏ ଖଟରେ ବିଛଣାରେ ଶୋଇଲୁ। ବହିରେ ମୁଁ ପଢ଼ିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ସତରେ ଏକାଠି ହେବା ପାଇଁ ଡର ଲାଗୁ ଥାଏ।ଭାବୁଥିଲି କଣ କରିବି ସିଏ ଆସିଲେ। ରାତି ୧୦ଟା ପରେ ମିନି ଯିଏକି ମୋ ନଣନ୍ଦ ହେବେ ମତେ ଗୋଟିଏ ରୁମ କୁ ଆଣିଲେ। ସେଦିନ ଚତୁର୍ଥୀ ଯୋଗୁ ଆମେ ଭଲ ଲୁଗା ପିନ୍ଧି ଥିଲୁ। ମତେ ବସେଇ ଦେଇ ମିନି କହିଲେ ଭାଉଜ ମୁଁ ଆସୁଛୁ। ତାପରେ ସିଏ ଗାୟବ । ମୁଁ ଆଉରି ଡରିଗଲି। ସୁଧାଂଶୁଙ୍କ ଘର ସେତେବେଳେ ମାଟି ଘର ଥିଲା। କାନ୍ତରେ ଝିଟିପିଟି ଟିଏ ଦେଖି ଚିତ୍କାର କରିବାକୁ ଗଲା ବେଳକୁ ଦୁଆର ଖୋଲିଲା। ସୁଧାଂଶୁ ଭିତରକୁ ଆସିବାର ଦେଖିଲି । ଡ଼ରରେ ମୋ ଦେହ ଥରିବା ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ମତେ ପଚାରିଲେ କଣ ହେଲା। ମୁଁ କାଂଥ ଆଡ଼କୁ ଆଙ୍ଗୁଠି ଦେଖେଇ ଦେଲି। କିନ୍ତୁ ଝିଟିପିଟି ଆଉ ନଥିଲା। ମୁଁ ଆଖି କଣରୁ ସୁଧାଂଶୁ ଙ୍କୁ ଅନେଇଲି। ତାପରେ ମୁଁ ସବୁ ଭୁଲିଗଲି।ସମସ୍ତେ କହୁଥିଲେ, ଚନ୍ଦୁ, ତୋ ବର ଭାରି ସୁନ୍ଦର।ଓଢ଼ଣା ଭିତରୁ ମୁଁ ଦେଖିଲି ସିଏ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ପାଖରେ ଆସି ବସିଗଲେ। ସିଏ ମୋ ମୁଣ୍ଡରୁ ଓଢ଼ଣା କାଢିଲା ବେଳେ ମୁଁ ଆଖି ବୁଜି ଥାଏ। ତାପରେ ଆଖି ଖୋଲି ଆଖି କଣରୁ ଦେଖିଲି ସୁଧାଂଶୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର। ଚେହେରାରୁ ଜଣାପଡୁଥିଲା ନିଶ୍ଚୟ ସୁଶୀଳ ହୋଇଥିବେ ବୋଲି ଭାବିନେଲି। ମା ରାମ ଚଣ୍ଡୀଙ୍କୁ ମନେ ମନେ ନମସ୍କାର କଲି।କୋଉଠି ଗୋଟେ ପଢ଼ିଥିଲି ନିଜ ସ୍ୱାମୀ ଙ୍କ ଗୋଡ଼ ଛୁଇଁ ବାକୁ ପ୍ରଥମ ରାତି ଦେଖାରେ।
ମୋର ସବୁ କଥା ମନେ ରହେ। ଆମ ବଡିଆଡ ଚାଉଳିଆ ଗଛରେ ଚଢି ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ ଭାବୁଥିଲି କେମିତି ଆମେ ଏକାଠି ହେବୁ ଓ କଣ କହିବି। ସିଏ ମତେ କଣ କହିବେ। ହିନ୍ଦୀ ଫିଲ୍ମର ପ୍ରଥମ ରାତି ଦୃଶ୍ୟ ସବୁ ମନେ ରଖିଥିଲି। ସବୁ ଭୁଲିଗଲି ସୁଧାଂଶୁଙ୍କୁ ଦେଖି। କେବଳ ମୋ ସରୁଆ ଦେହରେ ତାଙ୍କର ଦେହ ଆଉ ଛାତିର ଓଜନ ଅନୁଭବ କରିଥିଲି।ସେଇଟା ମୋ ଜିବନର ପ୍ରଥମ ସ୍ମୃତି ଆମ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନର।
ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ଆମେ ଭୁବନେଶ୍ଵର ଗଲୁ। ନାନୀ ଆଗରୁ ଯାଇ ସେଠି ଥିଲା।ଆମେ ତା ପାଖେ ଦୁଇ ଦିନ ରହି ଝରିଆ ଯିବାର ପ୍ଲାନ ଥିଲା, ଯୋଉଠି ସୁଧାଂଶୁ କାମ କରୁଥିଲେ । ନାନୀ ପାଖକୁ ମୁଁ ପ୍ରାୟ ସବୁ ଖରା ଛୁଟିରେ ଯାଏ। ତାର ଚାରୋଟି ପିଲା।ସେମାନେ A G କଲୋନୀ ର Type H ରେ ରହୁ ଥିଲେ।ନାନୀର ପିଲାମାନେ ପିଲାଦିନୁ ମତେ ମାଉସୀ ଡାକନ୍ତି।ମୋର ସେମାନେ ଭାରି ପ୍ରିୟ ଥିଲେ ଆମେ ଏକାଠି ଖେଳୁ।ନାନୀ ଘରକୁ ଯିବା ଜାଣି ମୁଁ ଖୁସି ଥିଲି। ତାଶ ଆଉ ଲୁଡୋ ଖେଳଟା ଜମିବ ।ନାନୀର ପୁଅ ବୁଟୁ ଗଛରେ ଚଢି ଚାଉଳିଆ ତୋଳେ । ମତେ ଦିଏ। ମୁଁ ଭୁଲିଗଲି ଏଥର ମୁଁ ତାଙ୍କର ଖୁଡି ଆଉ କକେଇଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଭାବେ ନୂଆ ରୋଲ ରେ ଆସୁଛି।
ସେଦିନ ଲୁଡୋ ଖେଳିବାକୁ ବସିଲା ବେଳେ ନାନୀ କହିଲା ରୋଷେଇରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ। ମୁଁ ଗୋଡ଼ ବାଡେଇ କହିଲି କାହିଁକି? ଆଗେ ତ କେବେ କହୁନି ରୋଷେଇ କର ବୋଲି ? ମୁଁ ଜୋଇଁ ଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଯାଉଥିଲି ସୁଧାଂଶୁ ଡାକି କହିଲେ, ତମେ କଣ ଆଗଠୁ କିଛି ବଦଳିନ? ମୁଁ ନିଜକୁ ଅନେଇଲି। ସତରେ ଏଇ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ମୁଁ ବହୁତ ବଦଳିଛି। ମୋ ଗୋଡ଼ରେ ପାଉଜି,ବେକରେ ବଡ଼ ସୁନା ହାର ଆଉ ମୁଣ୍ଡରେ ସିନ୍ଦୁର ଟୋପା। ପାଖରେ ଜଣେ ସୁନ୍ଦର ,ହୃଷ୍ଟ , ପୃଷ୍ଟ ପୁରୁଷ ମୋ ସାଙ୍ଗେ ଦେହରେ ଦେହ ଲଗାଇ ବସୁଛନ୍ତି। ଶୋଉଛନ୍ତି । ମତେ ସୁକୁନ ଆଉ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିଛନ୍ତି।
ମୂଁ ଚୁପ ହୋଇ ଯାଇ ନାନୀ ସାଂଗେ ଶାଗ ବାଛିଲି। ନାନୀ ଆଉ ସୁଧାଂଶୁ ବୟସରେ ସମାନ। ନାନୀ ବାହା ହେଲା ଦିନରୁ ସୁଧାଂଶୁ ତାଙ୍କ ଘରେ ଛୁଟି କଟାନ୍ତି। ଆମ ଭିଣୋଇ ବହୁତ କମ କଥା କହନ୍ତି। ବାହାରୁ ଆସି ସିଏ ସୁଧାଂଶୁ ଙ୍କୁ କହିଲେ ଆଜି ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ଟିକିଏ ଶିବ ନାରାୟଣ ବାବୁଙ୍କ ଘରେ ବୁଲି ଆସିବୁ। ସିଏ ମତେ ବହୁତ କରି ତୋ କଥା ପଚାରୁଛନ୍ତି। ଲଞ୍ଚ ଖାଇଲା ବେଳେ ଆମେ କଥା ହେଲୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ୪ ଟା ବେଳେ ଶିବ ବାବୁଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବୁ। ଶିବ ବାବୁ ସୁଧାଂଶୁ ଙ୍କର ରେଭେନ୍ଶା କଲେଜରେ ପଢିବା ବେଳର ସାଙ୍ଗ। ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ନାନୀ ଆମ ପୁରୀର । ଠିକ ସମୟରେ ମୁଁ ରେଡ଼ି ହେବି ବୋଲି ଡ୍ରେଶସିଂ ଟେବଲ ପଖଡୁ ଚାଲିଗଲି। ମୁଣ୍ଡରେ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ବଡ଼ ଟୋପା ଆଉ ଆଖିରେ କଜଳ ଲଗେଇଦେଲି ! ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଲିପିସ୍ଟିକ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଜାଣି ନଥିଲି। ଲୁଗାର କୁଞ୍ଚ ଭାଙ୍ଗିଲା ପରେ ଭାବିଲି ମୋର ଚପଲ କୁଆଡେ? ମୁଁ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଚଟି ତ ନିଶ୍ଚୟ ଦରକାର। ଚାରିଆଡେ ମୁଁ ଆଉ ମୋ ଝିଆରୀ ଖୋଜିଲୁ କାଳେ କୋଉଠି ରହି ଯାଇଥିବ? ନାନୀ ବି ଯାଉଛି ଆମ ସଂଗେ ଆଉ ତାର ବି ଗୋଟିଏ ହଳ ଚଟି। ମୋ ପୁତୁରା ବୁଟୁ ବି ଆମ ସଂଗେ ଲାଗି ପଡିଲା ଚଟି ଖୋଜିବାରେ। ଶେଷରେ ଠିକ ହେଲା ମୁଁ ଆଉ ସୁଧାଂଶୁ ଆଗ ଗୋଟେ ରୀକସା ରେ ଯାଇ ପାଖ ଵାଟା ଦୋକାନରୁ ଚଟି କିଣିବୁ। ନାନୀ ଆଉ ଜୋଇଁ ପରେ ଆସିବେ।
ରୀକସାରେ ବସିଲା ବେଳେ ପବନରେ ମୋ ତେଲ ଦିଆ ବାଳ ଫୁର ଫୁର ଉଡୁଥିଲା। ମୋ ମନରେ ବି କେତେ ପ୍ରଶ୍ନ ଆମ ପୁରୀ ସମୁଦ୍ର କୁଳର ଢେଉ ଭଳି ଉଠି ପୁଣି ତଳେ ମିଶି ଯାଉଥିଲା। ଭାବୁଥିଲି ମୁଁ ତ ଲକି। ଅଜଣା ଘରେ ଏଇ ପରିସ୍ଥିତିରେ ସବୁ ସାଇ ପଡ଼ିଶା ଜାଣି କଣ ସବୁ ଭାବି ଥାଆନ୍ତେ । ଏଠି ମୁଁ ଚଟି ହଜେଇ ଦେଳେବି ଆରାମରେ ନୂଆ ଚଟି କିଣି ବାକୁ ଯାଉଛି। ମୁଁ ମୋର କଲେଜରେ ନପଢି ପାରିବାର , ଜଲ୍ଦି ବାହାହେବାର ପାଇଁ ଯୋଉ ଅଭିମାନ ଥିଲା ତାକୁ ମୋ ମନରୁ ବାହାର କରି ଦେଲି। ଭାବିଲି ଭଗବାନ କିଛି ଭାବି ମୋ ହାତ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କ ହାତରେ ଦେଇଛନ୍ତି। ଏତିକି ବେଳେ ଦୋକାନଟା ଆସିଗଲା।।
ଆମେ ଦୁହେଁ ରୀକସାରୁ ଓଲ୍ଲାଇଲୁ। ମୁଁ ଆଗ ଦୋକାନରେ ତର ତର କରି ପଶି ଗଲି। ମୋର ସବୁବେଳେ ତର ତର କାମ। ଅଭୟାସ ଟା ଏବେବି ଛାଡ଼ିନି। ନମ୍ବର ୭ ଜୋତା ବାହାର କରିବାକୁ ସେଲସ ମ୍ୟାନ କୁ କହିଲି। ସୁଧାଂଶୁ ରୀକସା ବାଲାକୁ ପଇସା ଦେଇ ଆସିଲେ। ମୁଁ ମୋର ପସନ୍ଦ ହିସାବରେ ଚଟି କିଣିଲି। Rs ୭ :୯୯। ଠିକ ଫିଟ ହଉଚି କି ନାହିଁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଦୋକାନର ଏପଟୁ ସେପଟ ଯାଏ ଚାଲିଗଲି। ତାପରେ ସୁଧାଂଶୁ ଙ୍କୁ ଅନେଇ ପଚାରିଲି ଠିକ ହୋଇଚିନା। ସିଏ ହସି କହିଲେ ଚଟିତ ତୁ ପିନ୍ଧିବୁ। ମତେ କଣ ପଚାରଉଛୁ। ମୁଁ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁବେଳେ ବାପା ବା ଭାଇନାଂକୁ ପଚାରି ଜିନିଷ କିଣୁଥିଲି।
ମନରେ ଭାବିଲି ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ମିସେସ ମିଶ୍ର ହୋଇ ଗଲିଣି । ଛୋଟ ଛୋଟ କଥା ମୁଁ ନିଜେ ଠିକ କରିବି। ସେଇ ଦିନରୁ ମୋର ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ ଭାବିବା ଓ ନିର୍ଣୟ ନେବା ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ମୋର ପ୍ରଥମ ଉପ ହାର ଚଟି ହଳେ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୁତରେ ନିଜ ଜୀବନ ପାଇଁ ନିସ୍ପତି ନେବା ମୁଁ ସେ ଦିନରୁ ଶିଖିଲି .
ଆଜି ଏତିକିରେ ରହିଲି। ପୁଣି ପରେ ଲେଖିବି।