💕ମୋ ସ୍ମୃତିରୁ କଥାଟିଏ: ଆମେରିକାରେ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରଥମ ଶୀତ ଜ୍ୟାକେଟ କିଣାର ଅନୁଭୂତି 💕

ଚିକାଗୋ ସହରରେ ଆମେ ସେପ୍ଟମ୍ବର ମାସରେ ପହଂଚିଲୁ l ପହଁଚିବାର ଦଶ , ପନ୍ଦର ଦିନ ଭିତରେ ସେଠି ଥଣ୍ଡା ପଡିବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା l ମୋର ପୁରୀ ଆଉ ମୁମ୍ବାଇରେ ରହିଵା ଅଭ୍ୟାସ ଥିଲା l ଅତି ବେଶୀରେ ସେଠି ଖଣ୍ଡିଏ ସ୍ବେଟର ବା ଶାଲ ଟିଏ ହେଲେ ଶୀତ ଦିନ କଟିଯାଏ l ତେଣୁ ଜ୍ୟାକେଟ ବା ଅନ୍ୟ ଶୀତ ଦିନରେ ଦରକାର ପୋଷାକ ବିଷୟରେ ମୋର ଜ୍ଞାନ ବହୁତ କମ୍ ଥିଲା l ମୁଁ ପିଲାଙ୍କର ନାଁ ପାଖରେ ଥିବା ସ୍କୁଲ୍ ରେ ଲେଖେଇ ଦେଲି l କାବା ହେଲି ଏଠି ପିଲାଙ୍କୁ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ଆଡମିଟ୍ କରାଇବା ପାଇଁ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲାନି l କେବଳ ଘର ଠିକଣା ଆଉ ଯେ କୌଣସି ଘରର ବିଲ୍ ଦେଖେଇଦେଲେ ଆରାମରେ ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲରେ ଭର୍ତି ହୋଇଯାଆନ୍ତି l ମୋର ମନେ ଥିଲା ମୁମ୍ବଇରେ ମୋର ଝିଅର ଆଡ଼ମିସନ୍ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ରାତି ଚାରି ଟାରୁ ଉଠି ଲାଇନ୍ ରେ ଛିଡା ହୋଇ ଥିଲି l ତେବେବି ମୋର ନମ୍ବର ସତୁରି ଥିଲା l ଇଂରାଜୀ ମିଡ଼ିଅମର ଭଲ ସ୍କୁଲ ବୋଲି ଜଣେ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ଙ୍କୁ ଥରକୁ ଥର ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲି ଟିକିଏ କହିବାକୁ ପ୍ରିନସିପାଲଙ୍କୁ l ଯା ହେଉ ଚିକାଗୋରେ ଆଡିମିଶନ୍ ଭଲରେ ହୋଇ ଗଲା ଆଉ ପିଲା ଦୁହେଁ ସ୍କୁଲ ଯିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ l ଶୀତ ଆସିବ ବୋଲି ଏଠି ସବୁବେଳେ ଟି .ଭି ଆଉ ରେଡ଼ିଓ ରେ ବାରମ୍ବାର ଟେମ୍ପରେଚର୍ ଜିରୋ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କମିବ, ସ୍ନୋ ପଡିବ ବୋଲି ଆନଉନ୍ସ ହେଉଥିଲା l

ଥଣ୍ଡା ଯୋଗୁ ସବୁ ପିଲା ମାନେ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ପିନ୍ଧି ସ୍କୁଲ ଯିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ l ମୋ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ସ୍ବେଟର୍ ଆଣିଥିଲି ଆଉ କିଛି ଗରମ ପୋଷାକ ଏଠାରୁ କିଣି ଥିଲି l ଜ୍ୟାକେଟ୍ ବିଷୟରେ ମୋର କୌଣସି ପ୍ରକାର ଅନୁଭୂତି ନଥିଲା lପିଲାମାନଙ୍କର ଥଣ୍ଡାରେ ଚାଲି ସ୍କୁଲ ଯିବାର ଅସୁବିଧା ଦେଖି ମୁଁ ଭାବିଲି ଯାହା ହେଉ ପଛେ ଦୁଇ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଯୋଡ଼େ ଜ୍ୟାକେଟ୍ କିଣି ଆଣିବି ଶୀଘ୍ର l

ସୁଧାଂଶୁ କାମରେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲେ l ନୂଆ ଦେଶ ଆଉ ନୂଆ କାମ ଯୋଗୁ ଛୁଟି ଦିନରେ କେବେ କେବେ କାମକୁ ଯିବାକୁ ହେଉଥିଲା l ତେଣୁ ରବିବାର ଦିନ ଆମେ ମଲ୍ କୁ ଯିବାକୁ ଠିକ କରିଥିଲୁ l ଦିନେ ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲରେ ଥିଲା ବେଳେ ଆମ ପଡିଶା ଘରରେ ରହୁଥିବା ଭଦ୍ର ମହିଳା ଯାହାଙ୍କ ନାଁ ମାର୍ଗାରେଟ୍ ଥିଲା ମତେ ପଚାରିଲେ ମୁଁ ମଲ୍ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ଚାହିଁଲେ ଯାଇ ପରେ l ତାଙ୍କର କଣ ଜିନିଷ ମଲ୍ ରୁ ଆଣିବାର ଥିଲା l ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଭାରି ଖୁସି ହୋଇ ଯାଇ ଥିଲି l ତାଙ୍କ ସଂଗେ ଯାଇ ମଲ୍ ରୁ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଆଣିବାକୁ ଠିକ କଲି l ମନେ ମାନେ ଭାବିଲି :

ମଳୁ ଖୋଜୁ ଥିଲା କାକର ପାଣି

ବଇଦ କହିଲା ଦିଅ ତୋରାଣି l

ଆମେ ଦୁହେଁ ପାଖରେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ମଲ୍ କୁ ଯାଇ ସେଠି ସିଅରଶ୍ ଦୋକାନରେ ପହଁଚିଲୁ l ସେଇ ଦୋକାନରେ ସବୁ ପ୍ରକାର ଲୁଗା ପିଲାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବଡ଼ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମିଳେ l ବିଭିନ୍ନ ବିଭାଗରେ ଡ୍ରେସ, ଶାର୍ଟ, ଜ୍ୟାକେଟ , ଟୋପି ଇତ୍ୟାଦି ଜିନିଷ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ସଜଡା ହୋଇ ଥୁଆ ହୋଇ ଥିଲା l ମାର୍ଗାରେଟ ମତେ ସେଠି ଛାଡି ତାଙ୍କ କାମରେ ଅନ୍ୟ ଦୋକାନକୁ ଗଲେ l ମୂଁ ଏତେ ପ୍ରକାର ପିନ୍ଧିବା ପୋଷାକ ବିଶେଷକରି ଶୀତ ଦିନର ଲୁଗା କେବେ ଦେଖି ନଥିଲି l ଖୋଜି ଖୋଜି ଶେଷରେ ପିଲାଙ୍କ ବିଭାଗକୁ ଯାଇ ଯୋଉଠି ଜ୍ୟାକେଟ୍ ଥିଲା ସେଠି ପହଂଚିଲି l କେତେ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ଦେଖିଲା ପରେ ମୋ ଆଖି ପଡିଲା ଗୋଟିଏ ନାଲି ମୋଟା ନାଇଲନର ହୁଡ୍ ଥିବା ସୁନ୍ଦର ଜ୍ୟାକେଟ ଉପରେ l ସେଇଟା ସେଲ୍ ରେ ଥିଲା l ମୋ ପୁଅର ସାଇଜ଼ର ଜ୍ୟାକେଟ୍ ଟିଏ ଧରି ପଇସା ଦେବାକୁ କାଉଣ୍ଟର ପାଖକୁ ଆସିଲି l ପଇସା ଦେଲା ବେଳେ କ୍ୟାସିଅର କହିଲେ ଏଇ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ପରି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଜ୍ୟାକେଟ୍ କିଣିଲେ ଅଧା ପଇସାରେ ସେ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ଟି ମିଳିବ l ଆଜିର ସେଇଟା ସ୍ପେସିଆଲ ସେଲ୍ l ଅଧା ପଇସା ଶୁଣି ମୁଁ ଖୁସି ହୋଇ ଗଲି l

ମୁଁ ସେତେବେଳେ ଝିଅ ଆଉ ପୁଅ ପିଲାଙ୍କ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ଅଲଗା ରଙ୍ଗ ହୁଏ ବୋଲି ଜାଣି ନଥିଲି l ଭାବିଲି ଜ୍ୱାକେଟ୍ ରେ ଭଲ ପକେଟ ଅଛି l ପିଲା ମାନେ ଗ୍ଳୋବ୍ସ ରଖି ପାରିବେ ପକେଟ୍ ରେ l ହୁଡ୍ ଥିବା ଦ୍ୱାରା ପବନ ହେଲେ ମୁଣ୍ଡରେ ଥଣ୍ଡା ପବନ ପଶିବନି l ତାପରେ ଭଲ ଶସ୍ତା ବି ଯେ ହେତୁ ଦୁଇଟି ଜ୍ୟାକେଟ କିଣିବି l ମୁଁ ଫେରିଯାଇ ଝିଅ ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ନାଲି ଜ୍ୟାକେଟ୍ ତାର ମାପ ହିସାବରେ କିଣିଲି l ପର ଦିନ ଦୁହେଁ ଜ୍ୟାକେଟ ପିନ୍ଧି ସ୍କୁଲ ଗଲେ l ମୁଁ ଖୁସି ହେଲି ଯେ ଯା ହେଉ ପିଲାମାନେ ଥଣ୍ଡାରୁ ଟିକିଏ ମୁକ୍ତି ପାଇବେ ସ୍କୁଲ କୁ ଚାଲି ଗଲା ବେଳେ l କିଛି ଦିନ ପରେ ଦେଖିଲି ମୋ ଝିଅ ସେ ଜ୍ୟାକେଟ୍ ପିନ୍ଧି ସ୍କୁଲ ଯିବାକୁ ଜମା ଚାହିଁଲାନି l କଥା କଣ ବୋଲି ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଲିନି l ତାପରେ ମାର୍ଗାରେଟ୍ ଙ୍କୁ ପଚାରିଲି l ପ୍ରାୟ ତାଙ୍କୁ କିଛି କଥା ପଚାରି ଜାଣେ ସେତେବେଳେ l ସିଏ ଭାରି ଭଲ ଲୋକ ଥିଲେ l ତାଙ୍କର ଝିଅ ଆଉ ପୁଅ ଥିଲେ l ମତେ ରୋଷେଇ ଘର କୁ ଡାକି ନେଇ କହିଲେ ଏଇଟା ପୁଅ ପିଲାଙ୍କ ଜ୍ୟାକେଟ୍ l ଆଉ ରଙ୍ଗ ଟା ବି ନାଲି l ପିଲା ମାନେ କଣ କହିଥିବେ l ସେଥିପାଇଁ ତୁମ ଝିଅ ରାଜି ହେଉନି ଏଇ ଜ୍ୟାକେଟ ଟି ପିନ୍ଧିବାକୁ l

ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ମାର୍ଗାରେଟ ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲେ l ପଚାରି ହେଲେ ଦେଇ ଥାଆନ୍ତି ? ପୁଣି ରବିବାର ଦିନ ଯାଇ ଝିଅ ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଜ୍ୟାକେଟ ଗାର୍ଲସ୍ ବିଭାଗରୁ କିଣିଲୁ l ଏମିତି କେତେ ଭୁଲ ପ୍ରଥମେ, ପ୍ରଥମେ କରିଥିଲି l ଏବେ ପିଲାମାନେ ୱେବ ଦ୍ୱାରା ବହୁତ କଥା ଆଗରୁ ଜାଣୁଛନ୍ତି l ଆମ ମାନଙ୍କ ପରି ଭୁଲ କରି ଶିଖିବା କରୁନାହାନ୍ତି l କେବଳ ରବିବାର ଖବର କାଗଜ ବାହାରୁ ଆଣିଲା ବେଳେ ମୋ ଝିଅ ତାର ସେ ନାଲି ଜ୍ୟାକେଟ ପିନ୍ଧେ l ଆଜି ସେ କଥା ମନେ ପଡିଗଲା l ଭାବିଲି କିଛି ଧାଡି ଲେଖିଦେବି l