Odiya Poetry – Chandra's Anecdotes

💕ମନେ ପଡେ 💕

**ପିଜୁଳି ଗଛରେ ଚଢି ଦେଖିଲି**
କୁଣିଆ ଆସିଲେ ଦେଖିବେ ବୋଲି l

ଭାଉଜ ଡାକିଲେ ଚନ୍ଦୁ ହେ ଶୁଣ
ପିନ୍ଧି ଦିଅ ଶାଢ଼ୀ ଧୋଇଣ ମୁହଁ l

ମୁଣ୍ଡରେ ଲଗାଅ ନାଲି ଟିକିଲି
ପଛକୁ କାନିଟା ଦିଅ ମ ଛାଡି l

ଗପୁଡି ନଣନ୍ଦ ମୋ କଥା ଶୁଣ
ବେଶୀ ହେବ ନାହିଁ ଗଡ଼ର ଗଡ଼ l

ହାତରେ କପ୍ ପ୍ଲେଟ ଧରି
ଗଲି ସେ ଘରକୁ ଧିରି କରି l

ନମସ୍କାର ଟିଏ ଦେଲି ପକାଇ
କହିଲେ ସୁଧାଂଶୁ ବସ୍ ବୋଲି l

ପଚାରିଲେ ମତେ କଣ ପଢ
ଆରମ୍ଭ କଲି ମୁଁ ମୋ ପୁରାଣ l

ମନ ମୋର ଅଛି ପଢ଼ିବି ବୋଲି
ବାପା କିନ୍ତୁ ବସି କରନ୍ତି ଜିଦି l

ତାଙ୍କ କାମ ସିଏ ସାରିବେ ବୋଲି
ଖୋଜି ବୁଲୁଛନ୍ତି ଜୁଆଇଁ ନିତି l

ଭାଇନା ପଶିଲେ ଆସି ସେ ଘରେ
ମୁଁ ଚାଲି ଗଲି ତର ତରରେ l

ସେଦିନ ରାତିରେ ବସି ଭାବିଲି
ନଭାବି ନଚିନ୍ତି ଗୁଡ଼େ କହିଲି l

ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବ ମନା ସେପଟୁ
କିଏ ବାହା ହେବ ଗପୁଡି ଟାକୁ l

ଦିନ ବଦଳିଲା ମାସ ହୋଇଣ
ଅନାଇ ଥାଏ ମୁଁ ପାଇଁ ଉତର l

ଦେଖିଲି ଡାକିଆ କହିଲା ଡାକି
ଶତପଥି ବାବୁ ହେ ଚିଠି ଆସିଛି l

ଦିଅ ବକ୍ସିସ୍ ଟା ଆଗ ହାତରେ
ଶୁଭ ଖବରଟି ଦେଵି ମୁଁ ପରେ l

ଭାଉଜ ଆସିଲେ ରୋସେଇ ଘରୁ
ମୁଁ ଶୁଣୁ ଥିଲି ସବୁ ଭିତରୁ l

ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲି ଠାକୁରାଣୀଙ୍କୁ
ପାଶ୍ ହୋଇଗଲି ତାଙ୍କ ଦୟାରୁ l

*ଲେଖିକା : GFPS (ଗାର୍ଲ ଫ୍ରମ୍ ପଥୁରିଆ ସାହି )*

——-କୃତଜ୍ଞତା——

Thoughts about being grateful on Thanks Giving Eve.

ହାତଗଣ୍ଠି ଯୋଡି ନିଜର କରିଲ
ସବୁ ଅଳି ଝଳି ମୋର ପ୍ରବୋଧିଲ l

ଖରା ବରସାରେ ହେଲ ସାଥି ମୋର
ଭାବିଲନି କେବେ ମତେ ବୋଲି ତଳ l

ଆଗକୁ ଚାଲିଲି ମୁଁ ମାଡି ମାଡି
ନିତି ଦିନ ଘର ଜଞ୍ଜାଳରେ ବୁଡି l

ତୁମେ ଭରିଦେଲ ମୋ ମନରେ ହସ
ପ୍ରୀତି ପିୟୁଷରେ ହେଲା ମନ ମୁଗ୍ଧ l

ସାରଥୀ ହୋଇଣ ମୋ ମନ ରଥରେ
ଧୀରେ ଦୂର କଲ ସଂଶୟ ସତରେ l

ଛାଇ ପରି ସଦା ଥାଅ ମୋ ପାଖରେ
ଏତିକି ମାଗୁଛି ପ୍ରଭୁ ପାଦ ତଳେ l

🌙ମୋ ଭାବନା ରୁ କେତାଟି ଧାଡି 🌙

ମୁଁ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଟିଏ !

ପ୍ରଗଲଭା ନଈ ଟିଏ !

ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ ରହିଲି ବାପାଙ୍କ ସମ୍ପତି !

ବିବାହ ପରେ ମୋର ସ୍ୱାମୀ ହେଲେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରୀତି !

ସମ୍ପୂର୍ଣ ସମର୍ପିତ ହେଲା ପରେ ନିଜତ୍ୱକୁ ହରାଏ !

ମା ହେଲାପରେ ମୋର ବୋଲି କିଛି ନଥାଏ !

ହେ ପ୍ରଭୁ ତୁମଠାରୁ ମୋର ସୃଷ୍ଟି !

ଆଉ ଅନ୍ତ କୁହ ଅଛି କୋଉଠି !

——ହେମା——

ଖରା ଦିନେ ଆମ ଘର ପାଖକୁ ହରିଣଟିଏ ପ୍ରାୟ ସବୁ ଦିନ ଆସେ l ସେଇ ହରିଣର ଆଖି ଭାରି ଛଳ, ଛଳ ଥିଲା l ପିଲାଦିନେ ମୋ ଝିଅ ସୀମାର ଆଖି ବହୁତ ଛଳ ଛଳ ଥିଲା l ଏଇକବିତାଟି ମୁଁ ସେଇ ହରିଣ କୁ ଦେଖି ମୋ ଝିଅ କଥା ମନେ ପକାଇ ଲେଖିଛି l

ହେମା ବୋଲି ତତେ ଡାକିବି ଗେଲରେ ନାଁ ମୁଁ ଦେଇଛି ତୋର

ଯାଆନା ଆଉ ତୁ ଆଡେଇ ମୁହଁ ଲୋ ମୁଁ କିମ୍ପା ତୋ ପାଇଁ ପର

ବେକରେ ବାନ୍ଧିବି ସୁନାର ଘୁଙ୍ଗୁର ଗୋଡ଼ରେ ରୂପାର ବଳା

ମନ ଦେଇ ତତେ ନିତି ଦେଖୁଥିବି ହେବୁ ମୋ ଗଳାର ମାଳା l

ବେଳ ବୁଡ଼ିଲାଣି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବ ଏବେ ମାଗିବେ ମେଲାଣି ପରା

ଆ ଯା ମୋର ପାଖକୁ ହେମା ଲୋ କାହିଁକି ନଦେଉ ଧରା

ଥିରି ଥିରି ହୋଇ ଆସିତ ଗଲୁଣି କେହି ଦେଖୁନାହିଁ ବୋଲି

ମନ କଥା ତୋର କହ ଖୋଲି ମୋତେ କହିବିନି କିଛି ମୁଇଁ l

ଆଗରୁ ଦେଖିଛି କେତେ ଥର ମୁହିଁ ତୋ ପରି ହରିଣଙ୍କୁ

କେବେ ଭାବିନାହିଁ ରଖିବି ବୋଲିଲୋ ପାଖେ ଜାକି ମୁହିଁ ତାଙ୍କୁ

ମୋ ଝିଅ ସୀମା କେବେଠୁ ଗଲାଣି ତା ନିଜ ବାଟ ଧରି

ମନେ ପଡି ଯାଏ ଚାହାଣି ତାହାର ଦେଖି ତୋ ଛଳିଆ ଆଖି l

ବରସା ଯେମିତି ମାଟି ଛୁଇଁ ଯାଏ ତୁଟାଇ ବାଦଲ ମୋହ

ଆଶା ମୁଁ କରୁଛି ଭୁଲି ନିଜ ଜାଗା ମୋ ଘରେ ଆସି ତୁ ରହ

ଦେବି ଖାଇବାକୁ ଓଡିଶା ଖାଇବା ଭାତ ସଂଗେ ଶାଗ ଭଜା

ସାଥି ହୋଇ ଆମେ ଖାଇବା ଏକାଠି ହୋଇବ ବହୁତ ମଜା l

ଏଇ ଦୁଇ ପଦ ଲେଖିତ ଦେଉଛି ଝିଅ କଥା ଆଜି ଭାବି

ମନକୁ ବୁଝାଇ ଲେଖୁଛି କବିତା ତୁ ଆସିଯିବୁ ଭାବି

ତୁ ଆସିଗଲେ ଘର ପୁରିଯିବ ଭାବିବିନି ବିତା କଥା

କହିଦେ ମୋତେ ତୁ ଜଲ୍ଦି ଜଲ୍ଦି କାହିଁ ଦେଉ ଏତେ ବ୍ୟଥା l

—ମୋ ଗ୍ରହଣୀୟ କର୍ମଭୂମି ଆମେରିକା—

ଏଇ କଵିତା ଟିର ଶୀର୍ଷକ ହେଲା ମୋ ଗ୍ରହଣୀୟ କର୍ମଭୂମି ଆମେରିକା l ମୋର ବୟସ୍କ ଜୀବନ ଏଠାରେ କଟିଛି । ଏଇଠି ମୋର ମହାବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପାଠ ଆଉ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ଜୀବନର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି । ସେ ସବୁକୁ ମନରେ ରଖି ଏଇ କବିତାଟି ଲେଖିଛି l